http://www.adamvoyages.nl/index.htm
Zeven dagen en nachten op de Floris
Na een lange dag en een lang verblijf op Schiphol vertrouw ik in de vroege ochtend mijn eerste bevindingen aan de laptop toe. Het is ongelooflijk hoe ik daarbij van links naar rechts schommel alsof ik nog op die altijd wiegende boot zit. Zo grappig hoe wij daar de eerste nacht verbaasd waren over een beweeglijk hemellichaam of wellicht een vliegtuig uit de koers…. Het bleef maar heen en weer gaan. Tot het besef kwam dat onze hemelse blik langs de mast werd geleid en dat die heen en weer deinde.
Impressie
Slapen op het voordek
Laat op de avond klinkt de muziek en het gelach van dansende bootgenoten nog door terwijl ik mijn bed op het voordek spreid. Tevreden ga ik liggen en hoor zelfs nog mensen het water in gaan.
Midden in de nacht kijk ik naar een rijke sterrenhemel, adembenemend!
Zes uur in de ochtend. Aan de ene kant de maan, aan de andere kant het gloren van de dag. In de verte een haan en de galmende stem vanuit een moskee. De golven tegen de boot en ergens verderop een school springvissen. Dichterbij de eerste krekelgeluiden.
Een vroege bootgenoot die een duik neemt…
Duidelijk dus, dat de hut die de eerste nacht als slaapplek fungeerde, daarna slechts als bagageopslag en douche/toilet werd ingezet.
Varen
Varen van baai naar baai of een lange afstand over zee. Zodra de wind toereikend is, worden de zeilen gehesen en dat is een feest. Gelijk het dek op. Liefst het voordek met de benen over de rand, boven het water en dan meegaan in die overweldigende bewegingen op de golven. Het ultieme genieten. De felle zon noodzaakt me een matrasje in de schaduw te zoeken, maar waar mogelijk beweeg ik me het liefst op het voordek met de schaduw van de zeilen mee.
In een baai
Aankomst bij elke baai wordt gemarkeerd door de krekels die zich als één manifesteren. Een geluid waarvoor ik geen omschrijving heb, maar me doet denken aan iets luidruchtigs machinaals of aan lassen of branden.
Het enige moment van de dag waarop zij als eenling te horen zijn, is om zes uur ‘s morgens. Bij het opstarten van het krekelgeluid.
Zodra de boot met een touw aan de rotswand is geklonken en voor anker ligt, wordt de trap uitgehangen. Iedereen gaat te water. Via de trap, via de reling of via het dak van de stuurhut/keuken duikend, springend of zelfs in een salto.
Er wordt gesnorkeld, op luchtbedden gedobberd, met ballen gegooid en uitgevaren met de kano. Een van de opvarenden heeft de spectaculaire hobby om takken, grote takken, te verzamelen om mee te nemen naar Nederland. Het voordek groeit bijna dicht.
Eten en drinken
Het aanleggen in een baai heeft naast de ‘plons’ een ander doel namelijk eten, drinken en slapen en (als dat zo uitkomt) hier en daar wat knuffelen en vrijen.
Als ik na een vroeg ontwaken eerst een rondje boot zwem en daarna mijn beddengoed naar de slaaphut heb gebracht, staat er een kleur- en geurrijk ontbijt te wachten. Een ruk aan de bel vertelt dat we aan tafel kunnen. Ei gekookt, gebakkenen of in diverse vormen, allerlei sapjes. Boter, kaas en worst. Maar ook chocopasta en vers fruit.
Vervolgens wordt de lunch, tijdens het varen , tast- zicht- en reukbaar bereid terwijl ik genietend van een boek, de zon, een gesprek of overgeleverd aan eigen gedachten, de wind onophoudelijk door mijn haar voel. De late middagborrel op het dek is een gezellig samenzijn. Terwijl de keukengeuren het water al in de mond doen lopen, is het toch eerst wijn en bier (overwegend rose) die aan de maaltijd vooraf gaan. Uit de stuurhut klinkt afwisselend Turkse, Nederlandse en populaire Engelse muziek. Lekker sfeertje!
De groep
Het is gelijk al duidelijk dat iedereen er het beste van wil maken. Verwachtingen of het ontbreken daarvan worden al snel uitgesproken.
Een deel van de groep doet dit voor het eerst ( 8) een deel heeft dit meer dan één keer gedaan (een deelnemer al tien keer)
Een gemeleerd gezelschap in leeftijdscategorieën van 20, 30, 40, 50 en 60 jaar waarbij niemand zich te jong of te oud voelt en iedereen gewoon zichzelf kan zijn.
De groep is al snel heel hecht (booteffect) en deelt een ongeschreven wet op voortvarende wijze. De maaltijden, de koffie, de dagplanning, de late middagborrel en de avond worden in een optimale saamhorigheid gezamenlijk doorgebracht. Daarnaast is er veel ruimte voor individuele beleving van dit zeilavontuur.
Conclusie
Ik heb genoten en als de zeilen gehesen werden, kreeg de dag voor mij een gouden randje.
