Illustrator
Sylvia Weve heeft samen met auteur Bette Westera met overduidelijk plezier
gewerkt aan dit boek. 'Aan de kant, ik ben je oma niet!' getuigt van de
briljante eenheid en het schitterende evenwicht van hun samenwerking: tekst,
illustraties, vorm en boekverzorging zijn niet los van elkaar te zien. Waar
veel prenten die de jury zag ook zo in een lijst aan de muur pasten, biedt Sylvia
Weve illustratiekunst pur sang. Haar illustraties komen het best tot hun recht
in de context van een boek. Dit boek.
Sy
lvia Weve heeft zich als beeldend kunstenaar vernieuwd: de felle, cartooneske
penseelstreken ruilde ze in voor spectaculaire grafische constellaties, die hun
gelijke niet kennen in het niettemin veelzijdige landschap van Nederlandse
illustratiekunst. Weve stelde haar illustraties samen uit verschillende
elementen, die samen een doordachte, evenwichtige en vernuftige compositie
vormen.
De
over elkaar liggende, divers gekleurde lagen geven de illustraties diepte en
dynamiek – diezelfde diepte en dynamiek als die je aantreft in de gedichten van
Bette Westera, over oude mensen die ook ooit jong zijn geweest. Voor wie meer
aandacht schenkt en beter kijkt (en vervolgens de bladzijde omslaat), worden
hun achtergrondverhalen, hun veelbewogen geschiedenissen zichtbaar – dat geldt
voor zowel tekst als illustratie.
Weves
vormen zijn zowel helder als mysterieus, zowel aantrekkelijk als bevreemdend,
zowel herkenbaar als meerduidig. Strak zijn de contouren van haar figuren, maar
soms hebben ze ineens acht armen – en bezien vanaf een afstandje kunnen ze
totaal anders blijken dan de eerste oogopslag verraadde. Een kinderwagen is
wieg en badkuip ineen, neuzen zijn tevens druppende kranen. Dat humoristische
oog voor detail is speels en inventief: de oude mevrouw Verweerd, die met twee
peuters op schoot zit voor te lezen, zien we in een tekstballonnetje over
feeën, heksen en elfjes vertellen, zonder dat daar een woord aan te pas komt.
De foefjes zitten in kleine hoekjes, slim verstopt en spannend opgaand in het
grotere geheel. Haar kleurencombinaties zijn sferisch en gedurfd – en, met dank
aan de drukker, ze komen prachtig uit op het tekenachtige papier: lichtblauw,
neongroen, rood, geel en bruin passen hier onverwacht goed bij elkaar. Dit in
combinatie met het formaat en de dubbele openklapbare pagina’s maakt het boek
uitzonderlijk. En uitzonderlijk geslaagd.
Aan de kant, ik ben je
oma niet! is een boek dat op het
eerste gezicht al oogstrelend is, maar ook uitnodigt om vaker, verder, beter te
kijken. Het is een veelkantig en veelzijdig boek, geïllustreerd op een manier
die de jury nooit eerder zag. De jury heeft gekozen voor een eigenwijs, uniekboek
en een hoogtepunt in het oeuvre van de maker, een kinderboek dat registratie en
inspiratie samenbrengt en met zijn beelden weet te ontroeren. De Penseeljury
kent met genoegen dit boek het Gouden Penseel 2013 toe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten