Lezen
Gisteren ging met de gedichtendag de poëzieweek van start. Ik weet
nog hoe we in de bibliotheek Deventer op gedichtendag allemaal een T-shirt droegen met daarop een zelf gekozen
gedicht. Ik koos voor een gedicht van Herman de Coninck. Het boek van Kristien
Hemmerechts: Taal zonder mij over
haar overleden man, sprak me zo aan dat ik zijn gedichten ging lezen. Van de slechte
kritiek op Taal zonder mij van Piet
Gerbrandy (De volkskrant 17/11/1998) trok ik me niets aan waardoor ik
schaamteloos mee kon kijken in een deel van het leven van Hemmerechts en De
Coninck.Hoe dan ook, mijn belangstelling voor Hemmerechts en voor DeConinck was gewekt. Het gedicht op mijn shirt:
Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
In nieuwsuitingen van scholen en bibliotheken lees ik dat
bijna iedereen zich blindelings laat leiden door het label: prentenboek van het jaar. Overal wordt dus Krrr...okodil voorgelezen terwijl bijvoorbeeld Boer Boris gaat naar zee veel meer zeggingskracht in tekst en illustraties heeft. Wat mij betreft is dat het Prentenboek van het jaar. En er is meer, veel meer moois. Kijk maar eens in de boekhandel en de bibliotheek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten