Op 24 juli aan de Via Gladiola gestaan. Niet alleen vreugde, maar ook veel afzien. Er waren mensen die elkaar zo stevig bij de hand hielden dat de knokkels er wit van uitsloegen. Sommigen konden nog maar één houding aannemen waarbij het lichaam helemaal uit balans leek. Verbeten gezichten of beter, gezichten waar de wilskracht van afdroop: 'dit ga ik halen, hoe dan ook...'
Daar tussendoor opvallend veel wandelaars die nog veerkrachtig liepen en zelfs over de St Annastraat zigzagden om het zingen bij het publiek te stimuleren met o.a.: 'het is stil aan de overkant.' Of met een zwaaigebaar vanuit de enkels de armen de lucht in. Iedereen gaf enthousiast gehoor en volgde steeds deze wandelaars in hun beweging en kreet: 'yoooooh!!!'
Ondanks de voorspellingen prachtig weer. Tot het om 16.00 uur met bakken uit de lucht viel. Deed niets af aan de sfeer. Het was een feest van de bovenste plank!
Dat wij onze 'gladiolen' niet kwijt konden aan de van top tot teen in appelgroen geklede deelnemer was jammer. Wij zagen op het laatst gele, rode en groene sterretjes maar niet onze te huldigen wandelaar...
Gelukkig maakte een telefoontje duidelijk dat ze 't gehaald had: 4 x 50 km!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten